The Jungle Book

We hebben eindelijk weer een bed, een matras en twee kussens. Een warme douche en nul mensen die ons wakker maken om te zeggen dat het geen slaapplaats is. En dan zien we mijn vader, dit moet wel een topdag zijn! Snoep, chocolade en twee weken lang levensechte knuffels uit Nederland: het Sumatra avontuur kan beginnen. 

In Medan starten we met een culturele tour langs de Chinese tempel, de grote moskee en het paleis van de Sultan. Op de laatste plek zijn wij de trekpleister en worden er meer foto's van ons gemaakt dan het paleis. Meisjes giechelen en willen graag met lange Jurre op de foto. Indiase toestanden, maar hier laten we het toe. Een paar groepsfoto's later roept iedereen dan ook enthousiast 'seksboerderij' mee op het moment van klikken! 

De volgende dag douchen we samen met de olifanten in de rivier! 5 enorme grote slurfdieren en 3 kleine babietjes, van gemiddeld 300 kilo. We schrobden de dikke ruwe stekelige huiden en voerden ze later bananen die ze als een machine naar binnen werkten. Als dank kregen we zelf een olifantendouche!
Daarna met een rubberband de rivier op richting de waterval. De omgeving was zo mooi, groen en betoverend. Dit konden we dagen volhouden.

Met de jeep trokken we vervolgens dieper de jungle in, naar Bukit Lawang. Vanaf hier lopen we de jungle in om aan het eind van de dag te arriveren bij het kamp en hier te overnachten. Onderweg gaan we op zoek naar Orang-oetans, mensen van het bos, en na ongeveer drie uur lopen is het zover! Een moeder en een babietje komen nieuwsgierig, hongerig, naar beneden geslingerd. Deze apen zijn terug in de jungle gezet na een rehabilitatie programma en leven van fruit en bamboe. Ik vroeg me nog even af of het wel echte wilde dieren waren maar daar kreeg ik nog geen uur later antwoord op. Er ontstond wat onrust bij een ander groepje toeristen die een dagwandeling maakten. Mina, een agressieve aap, was onderweg en dat betekent doorlopen! Twee mensen bleven echter staan en dolle Mina zette de aanval in. De gidsen, zo ook die van ons, sprongen er op af en een van hen werd door de aap gebeten en moest twee uur teruglopen voor een injectie. Ook wij hebben nog een kwartier flink moeten doorstappen, niet rennen -ik herhaal- niet rennen, om Mina kwijt te raken. 
Vlak voor het kamp maakten we nog kennis met een vriendelijke orang-oetan. Moeder- en baby aap pakken allebei mijn vaders hand vast en laten hem niet meer los. De vacht van de apen is heel ruw en klitterig... wat ontzettend te gek om zo dichtbij te komen! 
Een onvergetelijke dag met de orang-oetans, makaken, bavianen, een wild varken en een toekan. En als het donker is, we lekker hebben gegeten en in onze schuilhut zitten komen er als bonus ook nog eens vuurvliegjes voorbij! We spelen spelletjes, lossen raadsels op en mijn vader houdt gelukkig zoals gewoonlijk weer iedereen voor de gek. Schuilhut wordt letterlijk schuilhut als het keihard begint te regenen en bliksemen, de donderklappen zijn oorverdovend. 
De volgende dag is alles weer helderblauw en nemen we de jungletaxi terug naar Bukit Lawang. Deze keer niet rustig dobberen in je binnenbandje maar een ritje over een heuse wildwaterrivier! Wat een avontuur. En als dat nog niet genoeg is denk ik 's avonds nog even na te trillen van plezier maar dat blijkt een kleine aardbeving!

De laatste dagen verlopen wat rustiger en zijn wat cultureler dan avontuurlijk, dan maar stiekem de Chinese pagode in. 
De natuur en omgeving op Sumatra is overal prachtig. Watervallen en rubberplantages, de jungle en het toba-meer. Het eiland Samosir kenmerkt zich door de grappige Batak huisjes, met hun puntige daken. Jurre neemt nog plaats in de orkestbak bij het plaatselijke muziek- en dansmuseum en vervolgens op de slachttafel bij de executieplaats waar men vroeger de pechvogels langzaam vilden, kookten en opaten met buffelvlees.

Vandaag houdt het niet op met regenen en dat geeft de tijd om te overdenken wat we allemaal hebben gezien en meegemaakt. Én gegeten, wederom. Het Indonesische voedsel is aan ons wel besteed dus het is jammer dit prachtige eiland te verlaten, met zijn goedlachse en vriendelijke mensen. 
Ook van mijn vader nemen we morgen afscheid. Hij vliegt met de regen mee naar Nederland en Jurre en ik gaan door naar Maleisië. Ik kan niet vaak genoeg het woord avontuur verbinden met de afgelopen weken. Heel fijn om dit met papa en Jurre samen te beleven!

En dan zou ik nog bijna vergeten dat we 'nog even' naar Taiwan zijn gegaan. Ohja! We zijn op het Filipijnse eiland Mindoro als we erachter komen dat het verlengen van het visum toch iets duurder is dan waar we op hadden gerekend. Daarnaast is dit eiland getroffen door de typhoon, zit het er vol met sekstoeristen en regent het er veel. Dit alles maakt dat we het wel een beetje gezien hebben in deze archipel en laten we ons lot bepalen door middel van het goedkoopste vliegticket op google flights: Taipei! 

We komen midden in de nacht aan en omdat we geen slaapplaats hebben kunnen vinden met 24uurs receptie en een leuke prijs, doen we mee met de Aziaten en zoeken we een bankje op het vliegveld. Zes uur later worden we wakker van een aangekomen bekende Taiwanese zanger op het vliegveld en de nachtrust die we hebben gehad valt ons niet tegen. Het little China avontuur kan van start! Het begint al bij de bus waar alles, en toch zeker in vergelijking met de voorgaande landen, super goed georganiseerd is. Er ís een rij en mensen houden zich ook nog eens aan de volgorde! 
Taipei is schoon, hip en logisch. Het lijkt allemaal te kloppen, overal is over nagedacht. Van de stopcontacten met usb-aansluiting tot de stoplichten die rekening houden met het aantal overstekende mensen en de tijd die daarvoor nodig is.
En dan het eten! De nightmarkets zijn weer een geheel nieuwe toevoeging aan onze eet-ervaringen en wat we hier hebben gegeten komt ver bovenin de lijst 'lekkerste eten op reis'. De insecten, eendennekken en gepaneerde octopus hebben we gelaten voor wat het was maar er bleef gelukkig genoeg over! Niet alleen een lust voor de maag maar ook zeker voor het oog. Welk kind wil er nog plastic eendjes vangen op de kermis als je het in Taipei met levende visjes kan doen?!

We bezoeken tempels, parkjes en vieren met een biertje in de 508meter hoge Taipei tower dat we 100 dagen op reis zijn! Wat een gelukstortels zijn we om dit grote avontuur samen te beleven.
De twee nachten die we daarna wederom op een bankje op het vliegveld van Manilla en vervolgens Kuala Lumpur hebben doorgebracht om op Sumatra te komen nemen we maar voor lief en worden snel verdrongen door al het moois dat we mogen meemaken!

Horas, horas, horas!